Categorie: Nieuwsbrief

Op donderdag 16 februari waren we op nationale TV te zien met onze aflevering van het populaire programma “Ik Vertrek”. In deze nieuwsbrief lees je hoe we deze avond zelf hebben doorgebracht. Daarnaast delen we hoe we de opnames hebben beleefd, hoe onze mailbox ontplofte en hoe de website kortstondig uit de lucht ging na de uitzending. Bovendien beantwoorden we enkele veel gestelde vragen en geven we een tipje van de sluier in aanvulling op de ‘hoe is het nu met…?’.

Aanmelding & Opnames

Eerst even terug naar 2021. Medio juli brachten we een eerste bod uit op de camping en kort daarna hadden we met wat onderhandelen een mondelinge overeenkomst. We zetten ons huis te koop en moesten een paar weken wachten op bezichtigingen en biedingen. De opbrengst bleek voldoende om onze plannen haalbaar te maken en zodoende informeerden we de redactie van Ik Vertrek, waar we tot dan toe enkel email contact mee hadden. Ze vroegen ons begin oktober een korte introductievideo op te nemen en er volgde een interview via beeldbellen – persoonlijk kennismaken was in verband met COVID nog niet mogelijk. Na enkele weken in spanning te hebben gezet, volgde midden november het verlossende woord; we mochten meedoen aan Ik Vertrek!

Al op 29 november waren de eerste opnames op ons werk en bij ons thuis. Daarna is de crew nogmaals komen filmen in Nederland en vervolgens drie keer enkele dagen bij ons op bezoek geweest in Frankrijk. Ondanks dat we verhalen hebben gelezen waarin deelnemers achteraf niet altijd even positief waren, herkennen wij ons daar totaal niet in. De filmploeg heeft ons goed begeleid en het eindresultaat is een document geworden waar wij enorm blij mee zijn. Het laat echt ‘ons’ zien, drie kwartier lang, zoals we zijn. We hebben praktisch geen enkele op- of aanmerking en zijn dan ook enorm dankbaar naar het team, dit nemen wij ons leven met ons mee om terug te kunnen kijken op ons avontuur.

De opnames zijn natuurlijk even wennen. Ondanks Dennis’ verleden achter de camera, zien we aan onszelf en elkaar dat we in de eerste scènes wat nerveus lijken, snel en zachtjes praten en dat we gewoon wat ongemakkelijker zijn dan normaal. Dat wennen ging echter snel en vanaf de tweede helft van de eerste opnamedag waren we de camera en microfoon regelmatig zo goed als vergeten.

De laatste opnamedag hadden we midden in het hoogseizoen, op 31 juli. Mensen die denken dat er dingen in scène gezet worden, kunnen we uit de droom helpen. Het feit wil namelijk dat we daar op dat moment niet eens tijd voor hadden, zelfs al was dat het geval geweest. De crew heeft ons, net als voorheen, gewoon gevolgd in onze bezigheden. Uiteraard vragen ze wel eens of je twee seconden wilt wachten tot je ergens naartoe loopt, zodat de cameraman een mooi shot kan maken, maar dat doet wat ons betreft niets af aan de integriteit.

De uitzending

Maar liefst 1,7 miljoen mensen keken op 16 februari naar onze aflevering van Ik Vertrek en voor zover we hebben kunnen achterhalen, kwamen daar nog ruim 150.000 mensen bij via Uitzending Gemist, de herhaling en andere kanalen. Bijna twee miljoen mensen dus, die onze tronies over het scherm zagen vliegen in gelukkig veel voor-, maar ook wat tegenspoed… Sindsdien zien we onze eigen gezichten af en toe voorbij komen op diverse televisie-apps, wat een gekke gewaarwording blijft. De uitzending is overigens gratis terug te kijken via NPO Start.

Tripje Nederland

Zelf wilden we graag de uitzending in Nederland kijken met onze vrienden en familie. We koppelden daaraan een weekje vakantie en gooiden de hele camping, bar en winkel op slot. Tot groot verdriet van onze dorpsgenoten, want precies in die tijd was het hier in Frankrijk voor velen van hen vakantie. Met het risico op wat gemiste inkomsten, besloten we desondanks dat een dergelijke ervaring zich maar één keer in ons leven voordoet. Zodoende stapten we ’s morgens vroeg de auto in voor de rit van ruim 1000 km. De reis was nog even spannend, vanwege het aanhoudende winterweer. Gelukkig had de dooi, enkele dagen voor vertrek, net op tijd ingezet en viel de reis ons uiteindelijk mee.

Tot grote verrassing van Dennis’ ouders kwamen we een dag eerder dan gepland bij hen aan. We spendeerden waardevolle dagen waarin we vooral veel familie bezochten. Bovendien genoten we van het uitzonderlijk zachte weer in Nederland en hebben we een aantal van onze favoriete plekjes en terrassen bezocht. Donderdagavond was het dan eindelijk zover. Met een club van ongeveer 65 intimi verzamelden we bij Van der Valk hotel Eindhoven, waar we fantastisch zijn ontvangen. We keken samen naar de uitzending en zagen terug hoe het ons verging sinds we onze laatste werkdagen hadden, tijdens onze verhuizing, het enorme klusavontuur en uiteindelijk een fantastisch hoogseizoen.

Reacties op (sociale) media

We keken de uitzending via Jelle’s laptop, maar hij was vergeten zijn e-mail af te sluiten. Er waren dus regelmatig geluidjes hoorbaar op de achtergrond, om nieuwe emails aan te kondigen. Op advies van de redactie hebben we wel onze telefoons tijdens en direct na de uitzending zoveel mogelijk uitgezet. Toch konden we het niet laten de statistieken van onze website direct na de uitzending even te controleren. Tot onze verbazing vonden meer dan 1300 mensen tegelijkertijd hun weg naar onze pagina. De servers reageerden ook en omwille van DDOS-aanval beveiliging, lag de website zeker een minuut volledig plat. Gelukkig hadden we bij onze hosting provider vooraf een mogelijke piek aangekondigd en was alles dus snel weer tip-top in orde.

Wij zijn vervolgens direct de hotelbar in gedoken met ons gezelschap, om onder het genot van een hapje en een drankje na te praten over de uitzending. Pas uren later, toen we midden in de nacht in de hotelkamer op bed lagen, zijn we samen reacties op social media gaan lezen. Op een enkele azijnzeiker na, stonden we versteld van de enorme hoeveelheid lieve en leuke berichten vol complimenten. Onze mailbox toonde de dagen daarna niet veel anders, deze was bijna letterlijk ontploft. We hebben ons best gedaan iedereen waar mogelijk inhoudelijk en persoonlijk te antwoorden en zijn daar pas net mee bij. De terugreis van 11 uur bestond (voor Jelle) dan ook voornamelijk uit het beantwoorden van dergelijke berichtjes, terwijl Dennis reed. Mochten we iemand gemist hebben in de enorme stroom aan mails; via deze weg alsnog bedankt!!

Veel gestelde vragen

Voor ons was het grappig een rode draad in de emails en reacties te treffen. Veel mensen blijken nieuwsgierig naar dezelfde onderwerpen. Enkele van deze veel gestelde vragen zullen we dan nog maar eens voor eenieder beantwoorden;

• Ja, wij verkopen nog steeds frikandellen en bitterballen – die we steevast uit Nederland importeren – tot vreugde van het dorp en zelfs de burgemeester.
• Nee, die € 40.000,- boven het budget kwamen niet van de bank of een lening bij familie. Wij vroegen onszelf voorheen bij andere uitzendingen ook altijd af waar zo’n bedrag ineens vandaan getoverd werd. Het antwoord blijkt erg eenvoudig; We staken elke euro omzet simpelweg onmiddellijk terug in ons project.
• De Mobile Homes werden ten tijde van de laatste opnames een project voor later, maar zijn inmiddels – net als de chalets – volledig in bedrijf!
• Max en Funky zijn op leeftijd (15 & 14), maar nog steeds bij ons en lijken het hier enorm naar hun zin te hebben.
• We krijgen veelal de vraag ‘op welke website’ we de camping te koop gevonden hebben, maar wij zijn onze camping via-via op het spoor gekomen. We hebben desalniettemin inmiddels een leuk netwerk in de omgeving en denken graag mee met mensen die vergelijkbare plannen hebben. Ook verkopende partijen hebben ons reeds benaderd, dus wie weet kunnen wij voor iemand de ‘via-via’ wel zijn.
• Onze enthousiaste, gezellige, ideale collega of stagiair(e) hebben we nog niet gevonden, maar we zijn nog wel op zoek! De stagevacature vind je hier en we horen het graag indien jij de ideale kandidaat kent of bent.
• De camping heeft niet alleen een eigen website, maar je kunt ons vanzelfsprekend ook volgen op Facebook en Instagram. 
• De rolgordijnen in de bar hangen inmiddels al bijna een jaar op hun plek. Uiteindelijk bleken die met de juiste montagekit en wat geduld om dat uit te laten harden namelijk prima aan de oude aluminium kozijnen te kunnen worden bevestigd.
• “Jullie krijgen zeker veel reserveringen nu?” – Ja, daar is geen ontkennen aan. Er zijn heel veel enthousiaste, nieuwsgierige mensen, die voor komend seizoen een plekje bij ons hebben gereserveerd. De eerste bezoekers naar aanleiding van de uitzending hebben we zelfs reeds mogen ontvangen. Daar zijn we natuurlijk enorm dankbaar voor en we zien ernaar uit om iedereen te verwelkomen en deelgenoot te maken van de prachtige Cantal. Evengoed zijn er nog enkele plekken beschikbaar. Wie overweegt nog te reserveren, kan op onze website altijd de meest recente beschikbaarheid van de chalets, mobil homes en/of kampeerplekken raadplegen.
• Boktorretje, Boktorrrr…??! Die is hartstikke dood. We hebben 200 speciale ventielen in de balkencontructie aangebracht en daar vervolgens onder druk met de compressor 26 liter Xylophene doorheen gejaagd. Ditmaal met de juiste pakken en gasmaskers i.p.v. een regenpak en een mondkap. Het is muisstil en alle balken zijn opnieuw gebeitst, zodat we eventuele nieuwe schade direct opmerken. Bovendien hebben we drie enorme balken besteld en klaarliggen. Hiermee zullen we de ergst beschadigde spanten dus voorlopig spalken. We sparen rustig door om het hele dak op termijn alsnog te vervangen, maar voorlopig is de situatie prima onder controle.

Over twee weken is het alweer een jaar geleden dat we in de vroege ochtend door onze vrienden en familie werden uitgezwaaid. We vertrokken vanuit ons tijdelijk onderkomen naar Frankrijk en beleefden ons grootste avontuur ooit. In deze eindejaars-nieuwsbrief kijken we terug op een mooi, vermoeiend, uitdagend, leerzaam en uiteraard heel bijzonder 2022.

Franse plaatjes

Het had heel wat voeten in de aarde en het leek er even op dat we diep in de problemen zaten. De Nederlandse autoverzekering zou geen dekking meer bieden volgens de dame aan de telefoon. Ondanks verwoede pogingen was het ons echter nog steeds niet gelukt om de Fiat naar Frankrijk te exporteren. Het had er alle schijn van dat we de kentekenplaten met het originele kentekenbewijs eerst in Nederland bij een RDW erkend bedrijf moesten inleveren om dat voor elkaar te krijgen.

Vervolgens was de verwachting dat we 3 tot 4 weken moesten wachten voor de procedure hier behandeld werd, vanwege achterstanden op administratief vlak. Zonder kenteken en verzekering zouden we hier natuurlijk geen vervoer hebben, wat zowel zakelijk als privé in deze uitgestrekte regio gewoon geen optie is. Terwijl we noodgedwongen plannen aan het smeden waren voor een retourtje Nederland, kwam daar echter het verlossende bericht; een slapende beambte heeft onze onvolledige aanvraag (zonder exportdocumenten) alsnog goedgekeurd. We hebben de verzekering hier geregeld en enkele dagen later konden we onze Franse kentekenplaten ophalen!

Het spookt in St. Bonnet de Condat

Eind oktober hadden we verwacht dat het rustig zou zijn in het dorp. Toch besloten we iets te organiseren rondom Halloween. We versierden de winkel en de bar met spinnenwebben, skeletten en pompoenen. Het scherm in de bar, dat normaal de video van de camping en omgeving toont, werd omgetoverd tot een angstaanjagend levend schilderij. Bovendien projecteerden we op de winkelruit een spookachtige show met geluid, die vanaf buiten te horen en te zien was. Het werd een griezelig gezellige avond met lovende reacties. Volgend jaar zijn we vastbesloten om nog wat groter uit te pakken, want deze thema-avond smaakte naar meer.

De val van het blad

Tot op heden is er nog maar weinig sneeuw gevallen en de voorspellingen voor de komende twee weken halen zelfs nog 14 graden. Toen we hier echter begin januari aankwamen, lag er een goed pak sneeuw en vroor het vaker wel dan niet. Daar wilden we natuurlijk op anticiperen, om te voorkomen dat we door de vrieskou overvallen zouden worden. Als onze kampeerders op pad waren, gingen wij het terrein daarom te lijf. De kettingzaag, heggenschaar, bladblazer en verticuteermachine werden maximaal benut. Die laatste was zelfs niet tegen ons geweld bestand en heeft ons in de steek gelaten.

Er ging ruim een meter van alle hagen af en de bomen werden rigoureus teruggesnoeid. We kochten een hakselaar en konden zo veel van ons gesnoeide hout mooi hergebruiken als bodembedekking. Het water lieten we uit de Mobil Homes en de leidingen bliezen we door, zodat niet weer alles kapot kan vriezen. We reden eindeloos naar de stort in Marcenat om groenafval weg te brengen, op één dag zelfs 13 keer! Het was een enorme klus, maar we waren ruim op tijd winterklaar.

Energiecrisis

Met het winterseizoen in aantocht waren we begin november ook genoodzaakt de kachel weer aan te steken. We lieten 1000 liter fioul leveren en binnen no-time hadden we de oude mazoutkachel weer ontstoken. Ongeveer even snel begaf het bakbeest het ook weer. Dagenlang probeerden we de leidingen te ontstoppen, sloopten we onderdelen uit elkaar en maakten we de boel schoon. Het mocht niet baten, meer dan een beetje rook kregen we er niet uit. We belden een onderhoudsmonteur en maakten een afspraak, maar – zoals wel vaker hier – kwam er natuurlijk niemand opdagen en werden we nooit meer teruggebeld.

Ondertussen nam de frustratie de overhand en met meer geluk dan wijsheid kreeg Jelle de kachel terug in bedrijf. Fingers crossed, maar tot op de dag van vandaag doet hij het nog. In dezelfde periode kregen we van energiemaatschappij EDF doodleuk een brief; ons tarief per kWh zou per 1 januari met 200% stijgen. Met het relatief hoge verbruik dat ons bedrijf met zich meebrengt, is dat simpelweg niet op te brengen. Met veel verdriet kwamen we tot de conclusie dat het hiermee wel eens ‘einde oefening’ kon zijn. Urenlang hebben we gebeld, met EDF zelf, met onafhankelijke adviseurs en een handvol charlatans. Toen bleek dat EDF ons als kleine onderneming verplicht een gereglementeerd tarief aan moet bieden. Dat doen ze echter alleen als je er zelf om vraagt… Wederom wat uurtjes in de wacht en meerdere gesprekken verder wisten we de schade te beperken tot een verhoging van 12%. Ons avontuur zit er voorlopig dus nog niet op…

Nieuwe website

Nadat we het terrein winterklaar hadden gemaakt, spendeerde Dennis zijn tijd achter de computer. Onze website met reserveringssysteem bood niet de flexibiliteit die we wilden en had wat haken en ogen voor ons aan de achterkant. We selecteerden en kochten een nieuw thema voor onze WordPress omgeving en bouwden de hele site opnieuw op. Daarmee zijn ook onze digitale voorzieningen helemaal klaar voor het aankomende seizoen.

Vrije tijd

Een van de dingen die ons aansprak aan het idee van een camping runnen is de seizoenswerking. In aanloop naar ons eerste hoogseizoen hebben we dag en nacht gebuffeld om alles op tijd voor elkaar te krijgen. Daarna volgde een pittige periode, waarin we ons een slag in de rondte hebben gewerkt om het iedereen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Bovendien hadden we doorlopend aankomsten en vertrekkende gasten, waarvoor je simpelweg aanwezig wilt zijn.

Inmiddels is het beduidend rustiger en hebben we eindelijk wat tijd om te genieten van ons eerste laagseizoen. Af en toe verblijft er nog iemand in de chalets en we hebben zo nu en dan mensen met de camper op het terrein. Terwijl we geopend en van dienst blijven voor hen en de mensen die in het dorp overwinteren, plukken we ook dankbaar de vruchten van de vrijheid die ons nieuwe bestaan ons in dat laagseizoen biedt.

Zo trekken we er regelmatig op uit om op zoek te gaan naar voor ons nog onbekende watervallen en maken we hikes en wandelingen in de adembenemend mooie omgeving. Er is tijd om op visite te gaan bij mensen die we hier hebben leren kennen en die ons al maanden geleden hebben uitgenodigd. Ook kunnen we zelf af en toe eens lekker uit eten en op stap met onze Engelse vrienden Chris & Michelle. Hun voorliefde voor gezelschapsspellen heeft ons inmiddels diverse nieuwe favorieten opgeleverd. Ken je bijvoorbeeld “The sock game” of het knotsgekke “Hotdog & Chicken” al? Regelrechte aanraders voor wie last-minute nog iets leuks onder de boom wil leggen 😉

Het verlossende telefoontje

Naarmate we verder in het naseizoen kwamen, werden we steeds nieuwsgieriger naar onze uitzending van Ik Vertrek. De televisieploeg had ons enkele keren gecontacteerd om hun informatie te verifiëren om ons vervolgens te laten weten dat de aflevering helemaal klaar is. Op een dag zagen we onze namen in een nieuwbericht op de website verschijnen, maar een datum bleef nog uit. Dagelijks verversten we de pagina en hoopten we op nieuws. Twee weken later reden we naar Clèrmont Ferrand om onze periodieke voorraad voor de winkel en bar in te kopen, toen de redacteur belde. Onze uitzenddatum was bekend! We regelden een zaal in Nederland om te kijken met vrienden en familie, blokkeerden reserveringen en zorgden voor oppas voor de hond en kat. Inmiddels is de datum verschoven en hebben we alles weer om moeten gooien. We hebben echter goede hoop dat onze aflevering definitief zal worden uitgezonden op 16 februari om 21:30 op NPO1.

Zalige Kerst & een gelukkig nieuwjaar

Rondom de feestdagen ontvangen we enkele gasten in de chalets en op de camping, waarna ook de eerste boekingen voor het nieuwe jaar op gang beginnen te komen. Ondertussen maken we gebruik van de rustigere periode om ons eigen woonhuis wat verder op te knappen, de omgeving verder te verkennen en de batterijen op te laden voor een volgend seizoen. Via deze weg willen we iedereen enorm bedanken; voor het het vieren van onze successen, jullie medeleven, de interesse, massale opkomst, het goedbedoeld advies en het incidentele hart onder de riem als we het nodig hadden. Na 50 weken kunnen we stellen dat we onze droom hebben verwezenlijkt en dat hadden we zonder jullie niet kunnen doen. Ons avontuur is een feit en we hebben nog een heleboel plannen voor de toekomst. We wensen jullie voor nu allemaal hele fijne feestdagen en een fantastisch nieuwjaar, waarin we jullie opnieuw hopen te mogen ontmoeten!

À bientôt, veel liefs.

• Dennis & Jelle

Het is vandaag precies een half jaar geleden dat we emigreerden naar Frankrijk. In deze nieuwsbrief blikken we terug op 6 intensieve maanden. Bovendien vertellen we je graag het laatste nieuws uit St. Bonnet de Condat en onze avonturen op en om Camping La Santoire.

Continue reading “Het is een intensief half jaar geweest in Frankrijk (nieuwsbrief)”

Ons avontuur komt na 8 maanden van topsport ten einde, of toch (nog) niet helemaal? Je leest het in onze september nieuwsbrief…

Iets te vieren?

In augustus en begin september staat onze agenda jaarlijks bomvol met feestjes. We mogen er voortaan eentje toevoegen aan de kalender, want op 4 september werden we de trotse ooms van Sofie!

Daarnaast waren we 25-08 vijf jaar getrouwd, vierden we Jelle’s 36ste verjaardag en hadden we bovendien een memorabel Van Loy weekend op de camping.

Er was voor het hele gezelschap een volledig verzorgde BBQ op vrijdagavond (met dank aan onze Engelse vrienden Chris & Michelle!), met een gezellige borrel rond het kampvuur bij de Firepit als afsluiter. Vervolgens een heerlijk ontbijt op ons achterterras op de zaterdag, we maakten een tripje met picnic op de VeloRail, bezochten de watervallen van Veyrines, hadden een wandeling op de Col de Serre, hielden een Petanque tournooi, gingen heerlijk uit eten bij Moulin de la Santoire en sloten af met een overdadige kaasplank en borrel in onze eigen bar.

Op zondag nodigden we iedereen uit voor een brunch aan de schilderachtige oever van de rivier en vervolgens keerde iedereen voldaan huiswaarts. Het bracht ons op een idee, want eigenlijk was dit weekend een perfecte blauwdruk voor een groepsarrangement. Gedurende het hele jaar blijven onze chalets verwarmd en beschikbaar. Wil je dus meer weten over de mogelijkheden voor een familie-, vrienden- of team-weekend op maat? Neem dan vooral contact met ons op!

Podcast en krant

Er was opnieuw media-aandacht voor ons avontuur. Geen cameraploeg ditmaal, maar na diverse contactpogingen stond ineens de correspondent van La Montagne – de regionale krant – bij ons op de stoep. Hij sprak met ons en nam zijn notities, om ons vervolgens nog even te fotograferen op de camping.

Op 17 augustus verscheen het paginavullende artikel over hoe wij als Nederlanders naar St. Bonnet de Condat emigreerden om er de camping nieuw leven in te blazen. We kregen veel leuke reacties en er is zelfs al iemand komen kamperen naar aanleiding van dit artikel.

Bovendien gingen we in gesprek met Rianne Roes voor haar podcast; alles is liefde. Het was verfrissend om eens over iets anders te praten dan alleen ons afgelopen half jaar. In de podcast staat namelijk de liefde centraal en zodoende spraken we over ons leven samen, de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen 14 jaar. Natuurlijk werd de impact van ons huidige project op je relatie ook onder de loep genomen! De podcast zal binnenkort gratis te beluisteren zijn via iTunes en Spotify. De link volgt natuurlijk via onze social media en in deze nieuwsbrief

Wisselvallig weer

Langzaamaan begint het weerbeeld te veranderen. De eerste blaadjes komen van de bomen, de uitgestrekte velden zijn na enkele regenbuien weer groen en de bomen beginnen prachtige kleuren te vertonen. Voorlopig proberen we het nog even zonder verwarming te doen in huis, de olieprijzen zijn tenslotte nog altijd ongekend hoog.

Gelukkig hebben we nieuwe longsleeves en sweaters cadeau gekregen voor Jelles verjaardag, dus de bedrijfskleding doet zijn werk! Wanneer de zon schijnt, is het met 20 graden overigens nog altijd buitengewoon lekker – soms zelfs fijner dan tijdens de hitte van de zomer. Komende week wordt hier zelfs nog even 30 graden voorspeld! We zijn erg benieuwd naar de herfst en kijken alvast voorzichtig uit naar een mooie witte Kerst, maar dat duurt natuurlijk nog even…

Doe-het-zelf

Nu de rust weer wat is wedergekeerd, hebben we ook de hamer weer opgepakt. Onze vrije tijd spenderen we voor een groot deel aan de noodzakelijke reparaties, onderhoud en een kleine lekkage hier en daar. Uiteraard stond het dak hoog op onze prioriteitenlijst.

Gewapend met overalls, gasmaskers en 26 liter Xylophene (in Nederland verboden, maar in Frankrijk vrij verkrijgbaar), gingen we de insecten in onze dakspanten te lijf. Het was even schrikken, want naarmate we begonnen met afkrabben van aangetast hout, bleek de constructie in aanzienlijk slechtere staat dan we oorspronkelijk dachten. Kilo’s zaagsel verder boorden we tot in de nok toe gaten, om vervolgens met speciale ventielen alle balken zorgvuldig te injecteren.

Eenmaal klaar werd iedere vierkante centimeter hout nog eens behandeld met een dikke laag en nu is het afwachten. We hopen vurig dat de beestjes hiermee uitgeroeid worden en zo niet, dan beginnen we van voor af aan – net zo lang tot we geen geknaag meer in onze balken horen. Als dat eenmaal zo ver is, zijn we wel enthousiast geworden om de zolder verder op te gaan knappen; het is een prachtige ruimte!

Ik ben een échte jongen

Bij aankomst in Frankrijk hebben we zo snel mogelijk alle aanmeldingen en inschrijvingen verzorgd. Bureaucratie is niet voor niets een Frans woord en zodoende moesten we ons kenbaar maken bij Urssaf, CPAM, Amelie, Impôts, noem maar op… Nu wil het feit dat één of andere ambtenaar het lastig vond om Jelle’s voornaam te duiden en misschien had het feit dat we twee mannen zijn er ook nog iets mee te maken; hij werd ‘mevrouw Russner’.

Op zich is dat niet zo’n ramp en vergelijkbare situaties hebben we ook in Nederland wel eens gehad. In Frankrijk baseert men het ‘numéro de sécurité sociale’ (vergelijkbaar aan het Nederlands burgerservice nummer) echter op het geslacht. Voor dames begint dit met een 2 en voor heren met een 1. Gevolg was dat we op geen enkel digitaal platform konden inloggen en dat de ene na de andere vage foutmelding zich voordeed.

Best lastig wanneer je BTW aangiftes wilt doen of probeert een auto in te voeren zonder FranceConnect (het equivalent van de Nederlandse DigiD). Wanneer je via de website van zo’n overheidsdienst vervolgens het contactformulier invult om kenbaar te maken dat je niet in kunt loggen, krijg je enkele weken later doodleuk als antwoord dat ‘er zich een bericht bevindt in de inbox in de portal’. Daarop konden we dus nog steeds niet inloggen. Inmiddels is het verlossende woord per post gekomen en ben ik kennelijk administratief omgebouwd – een heus Pinokkio momentje! De accounts zijn in aanvraag, evenals de invoer van de auto en we hebben zelfs een tijdelijke dekking op de zorgverzekering.

Eindstreep na 8 maanden

Voor ons was het streven steeds om op goede wijze in september te belanden en inmiddels kunnen we concluderen dat we het gehaald hebben. Voorzichtig hebben we de eerste financiële balans opgemaakt. Onze gerealiseerde omzet zit dichtbij de begroting en ruwweg hebben we net aan voldoende verdiend om de winter hier te kunnen doorbrengen, ondanks de enorme investeringen die we hebben gedaan. Het dorp is inmiddels vrijwel volledig leeggelopen en de rust is duidelijk merkbaar op de camping, in de winkel en in de bar.

Onze openingstijden zijn wat teruggeschroefd en het is hoog tijd voor de klusjes die zijn blijven liggen, om onderling te evalueren én om even een korte break te nemen. Zodoende zullen we voor onze “congées annuels” geheel gesloten zijn vanaf 21 september, om vervolgens op 1 oktober met frisse moed weer te heropenen. We barsten van de ideeën voor de komende maanden, die we met plezier op een later moment met jullie zullen delen. Voor nu is onze eerste eindstreep achter de rug en hebben we onszelf en de rest van de wereld bewezen dat onze droom werkelijkheid is geworden!

Het moment van de waarheid is aangebroken, floreert onze camping tijdens het hoogseizoen of piepen en kraken we tot we breken? Je leest er natuurlijk weer alles over in deze nieuwsbrief vanuit La douce France..!

14 Juillet

Door wat administratieve problemen leek het er even op dat er op 14 juli, de nationale feestdag, geen vuurwerk in het dorp zou zijn. Als onderdeel van onze integratie hier vonden we dat enorm zonde. Daarom besloten we op het allerlaatste moment om het heft in eigen handen te nemen door onze gasten en het dorp alsnog te trakteren op een kleine vuurwerkshow. Het resultaat was een mooie avond, waarin mensen uit de wijde omgeving op ons achterterras genoten van een prachtig siervuurwerk aan de hemel.

Klusmoe

Ondanks dat we enorm trots zijn op al wat we gerealiseerd hebben, blijft er altijd ruimte om te verbeteren. Bovendien gaan er wel eens dingen kapot en vergen zowel het terrein als de verhuureenheden regelmatig onderhoud. Ook wij zijn natuurlijk maar mensen en een dag heeft maar 24 uur. Daar komt bij dat we eigenlijk even geen kwast, boormachine, pvc-pijp, snoeischaar of elektriciteitsdraad meer kunnen zien; wij zijn officieel klusmoe! Nu het hoogseizoen al onze aandacht vergt, hebben we dan ook besloten dat we alle niet-noodzakelijke klusjes even uitstellen tot september.

FirePit en een open-vuurverbod door droogte

Net voordat de ergste hitte zijn intrede deed, hebben we nog snel onze FirePit afgemaakt. Er prijkt nu een zeshoekige bank van massief hout om de cirkel van stenen op het beton waar ooit de tipi-tent stond.

Daarmee is een deel van onze droom eindelijk realiteit geworden; een plek waar kampeerders met allerlei verschillende achtergronden ongedwongen bij elkaar kunnen komen, kennis kunnen maken en verhalen uit kunnen wisselen. Samen om een knisperend kampvuur, onder de sterrenhemel, met een wijntje of biertje en voor de kinderen uiteraard met een marshmallow aan de stok! Het kampvuur zelf moet tijdelijk even wachten, want dat is door de extreme droogte en het gevaar voor bosbranden momenteel verboden hier.

Laatste draaidagen Ik Vertrek

De TV-crew van Ik Vertrek kwam in het laatste weekend van juli voor de derde en laatste keer bij ons in Frankrijk op bezoek. Het contrast met de winter qua weersomstandigheden en natuur werd vastgelegd. Nu alles open is, werden we gevolgd in onze dagelijkse bezigheden terwijl de camping bezet is en we namen een eindgesprek op.

Daarin blikken we terug op hoe het ons is vergaan en beantwoorden we de vraag hoe we de toekomst zien. We gaven nog enkele uren materiaal aan homevideos mee en nu is het tijd voor de eindmontage. We hopen in November aan iedereen te mogen aankondigen wanneer ons avontuur op televisie te zien zal zijn.

Verruimde openingstijden

In Augustus is het traditioneel druk in het dorp. De auto’s passen nog maar amper op het kerkplein, waaraan je ziet dat er veel mensen ’terug’ zijn. Het gonst van de mensen die elkaar begroeten en enige tijd niet hebben gezien.

Bovendien mochten we, op één tent-plek na, voor het eerst ons bordje “Camping vol” ophangen, dus ook het toerisme is volop aanwezig. Dat vraagt uiteraard om verruimde openingstijden en zodoende besloten we tijdelijk 7 dagen per week open te gaan met zowel de bar als de winkel.

Verlengde verblijven, reviews en terugkerende gasten

Zelf kunnen we natuurlijk vertellen hoe fantastisch het hier is, maar wie beter dan onze gasten om dat te beoordelen? De zaken die wij als perfectionisten nog graag willen verbeteren of liever anders zien, lijken onze gasten in mindere mate te storen. We scoren namelijk 4,9 / 5 in google , 10 / 10 op PitchUp en 5 / 5 op Tripadvisor.

Daar zijn we natuurlijk APETROTS op!! We hadden zelfs een koppel dat ons liet weten zo genoten te hebben, dat ze bij thuiskomst direct de tent in de tuin terug hebben opgezet. Bovendien hebben we structureel bezoekers die hun voorgenomen verblijf met één of meerdere nachten verlengen, omdat ze de camping en de omgeving zo fijn en mooi vinden.

Tot slot hebben we inmiddels al gasten voor een tweede keer mogen verwelkomen. Zij waren zodanig tot rust gekomen tijdens hun vakantie eerder dit jaar, dat ze besloten met vrienden nog een weekend terug te komen. Dat is natuurlijk het grootste compliment dat we kunnen krijgen en het geeft ons veel voldoening en goede moed voor de toekomst!

Tegenslag

Zoals eerder toegegeven, bestaat ons avontuur natuurlijk niet alleen maar uit voorspoed – we kennen ook tegenslagen. Het groots aangekondigde glasvezel is bijvoorbeeld nog altijd niet voorbij de brug en iedere reactie op onze navraag bij het telecombedrijf blijft vooralsnog uit.

Dat betekent dat we onze gasten op de camping nog steeds geen fatsoenlijke WiFi aan kunnen bieden, behalve een trage verbinding in de bar. Gelukkig heeft het merendeel van onze bezoekers prima 4G dekking en een databundel ter beschikking, maar toch vinden wij het jammer.

De boktor vreet ondertussen vrolijk verder aan onze dakspanten, ondanks onze herhaaldelijke behandelingen van het hout, maar: wie het laatst lacht, lacht het best! Ook de aangevraagde elektrische huurfietsen zijn dit seizoen uiteindelijk niet geleverd, ondanks de toezeggingen vanuit de communauté de commune pays gentiane. Volgend jaar beter…

Nederlandse bekenden op bezoek!

Nadat we een tijdje geen enkele ‘oude bekende’ hadden gezien, konden we er afgelopen maand weer een aantal aan het lijstje toevoegen.

Zo hebben we lekker geluncht met Paula en Björn, genoten van een avondje kampvuur met Noor, Ruud & kids en werden we getrakteerd op muzikale verzorging van Geert-Jan terwijl hij samen met Margot een nachtje langskwam. Ook was Lars, die ons kort nadat we hier aankwamen al een paar dagen heeft geholpen, terug met Raffie en zijn camper.

Dorpsfeest

Voor een optimale integratie hebben we ons al kort na aankomst aangemeld om deel te nemen aan de plaatselijke feestcommissie. Dit weekend was het dan eindelijk zover, na meerdere zomers van corona-pandemie, waarin het feest geen doorgang kon vinden, was er een heus jaarfeest voor Saint Bonnet de Condat. Twee dagen lang kwam iedereen samen voor gezelligheid, een hapje, een drankje en het nodige amusement.

Een petanque toernooi, feestavond met DJ, brocante, verkiezing van de beste vogelverschrikker, verloting van een ham voor degene die het dichtst bij het gewicht kwam, schmink en spelletjes voor de kinderen en nog veel meer. Natuurlijk was er ook een optreden van onze eigen ‘troubadour néerlandais’ – Lars Zebregs.

Het was werkelijk een memorabel weekend. De camping zat vol en er was geen stoel meer over op het terras. Zelf hebben we dus niet veel kunnen meemaken van de festiviteiten, maar hetgeen we gehoord en gezien hebben was geweldig!

Hoogtepunt

Met het dorpsfeest hebben we ook meteen het hoogtepunt van de zomer achter de rug. Zo druk als afgelopen weekend verwachten we het even niet meer te krijgen, maar de winkel en het terras worden desalniettemin nog dagelijks goed bezocht. Mensen hebben inmiddels ook de weg naar onze menukaart gevonden, want de Fish & Chips vliegt de keuken uit! De bitterballen en frikandellen zijn inmiddels weer beschikbaar, we besloten ze op veler verzoek middels droogijs-transport te importeren. Ook voor de camping ontvangen we nog met regelmaat reserveringen en we ontvangen haast iedere dag passanten.

Ook vrijwel dagelijks moeten we telefonische aanvragen om last-minute chalets en/of mobil homes te huren voor deze maand teleurstellen. Wij werken natuurlijk onvermoeibaar door om iedereen een zo fijn mogelijke middag, avond of verblijf te bieden, maar kijken stiekem ook uit naar het naseizoen. Na 8 maanden non-stop werken willen we graag weer wat aan onze verdere plannen werken, onze nieuwe leefomgeving verder verkennen én simpelweg heel af en toe helemaal niets doen ;-).

Onze eerste reserveringen voor 2023 beginnen voorzichtig op gang te komen. Voordat het zover is, hopen we nog veel leuke gasten te mogen ontvangen in het winterseizoen. Zowel de chalets als de camping (voor wintergeschikte campers) blijven gewoon open – net als de bar en épicerie. Niet voor niets liggen we perfect gesitueerd tussen twee grote ski-gebieden, Le Lioran & Super-Besse. Kom je deze winter of volgend jaar ook kennismaken met ons kleine paradijs in de Cantal, Auvergne?

À bientôt, veel liefs.

Dennis & Jelle

Mogen we jullie even vertellen over ons avontuur? De camping is volledig geopend, we hebben kennis gemaakt met de lokale voorjaarsstormen, een heuse bruiloft verzorgd en de firepit is in gebruik genomen. Hadden we al gezegd dat de camping inmiddels PRACHTIG groen is? We vertellen je er alles over in onze derde nieuwsbrief, die door de drukte iets langer op zich heeft laten wachten dan we van plan waren…

Continue reading “Het gras is écht groener aan de overkant (nieuwsbrief)”

In 14 weken tijd hebben we ons leven moedwillig rigoureus op zijn kop gezet. Onze oorspronkelijke plannen worden nog dagelijks in werkelijkheid vertaald en inmiddels zijn we deels in bedrijf. Terwijl de lente zijn intrede heeft gedaan, zijn we nog niet gegarandeerd verlost van de sneeuw. Zo viel er op 1 april nog maar liefst 20 centimeter, waardoor we gedwongen de werkzaamheden op het terrein moest uitstellen. Meer daarover verderop in deze tweede nieuwsbrief vanuit St. Bonnet de Condat.

Continue reading “Lente aan de oever van La Santoire (nieuwsbrief)”

Twee maanden verder

Inmiddels zijn er twee maanden verstreken sinds wij de trotse eigenaren werden van Camping La Santoire in Saint Bonnet de Condat in de Auvergne, Cantal – Frankrijk. Op 7 januari passeerde onze acte authentique bij de notaris en sindsdien zijn we dan ook permanent vanuit Nederland geëmigreerd naar Frankrijk.

De eerste dagen

Bij aankomst lag er een flink pak sneeuw, dat een dromerig sfeertje maakte op de camping. Het was dan ook geen straf om onze eerste weken in één van de vier chalets door te brengen met de beestjes. We waren van plan om alleen de toiletbrillen in de chalets te vervangen.

Continue reading “De eerste nieuwsbrief vanuit St. Bonnet de Condat (nieuwsbrief)”