Bijna een jaar in Frankrijk (nieuwsbrief)

Over twee weken is het alweer een jaar geleden dat we in de vroege ochtend door onze vrienden en familie werden uitgezwaaid. We vertrokken vanuit ons tijdelijk onderkomen naar Frankrijk en beleefden ons grootste avontuur ooit. In deze eindejaars-nieuwsbrief kijken we terug op een mooi, vermoeiend, uitdagend, leerzaam en uiteraard heel bijzonder 2022.

Franse plaatjes

Het had heel wat voeten in de aarde en het leek er even op dat we diep in de problemen zaten. De Nederlandse autoverzekering zou geen dekking meer bieden volgens de dame aan de telefoon. Ondanks verwoede pogingen was het ons echter nog steeds niet gelukt om de Fiat naar Frankrijk te exporteren. Het had er alle schijn van dat we de kentekenplaten met het originele kentekenbewijs eerst in Nederland bij een RDW erkend bedrijf moesten inleveren om dat voor elkaar te krijgen.

Vervolgens was de verwachting dat we 3 tot 4 weken moesten wachten voor de procedure hier behandeld werd, vanwege achterstanden op administratief vlak. Zonder kenteken en verzekering zouden we hier natuurlijk geen vervoer hebben, wat zowel zakelijk als privé in deze uitgestrekte regio gewoon geen optie is. Terwijl we noodgedwongen plannen aan het smeden waren voor een retourtje Nederland, kwam daar echter het verlossende bericht; een slapende beambte heeft onze onvolledige aanvraag (zonder exportdocumenten) alsnog goedgekeurd. We hebben de verzekering hier geregeld en enkele dagen later konden we onze Franse kentekenplaten ophalen!

Het spookt in St. Bonnet de Condat

Eind oktober hadden we verwacht dat het rustig zou zijn in het dorp. Toch besloten we iets te organiseren rondom Halloween. We versierden de winkel en de bar met spinnenwebben, skeletten en pompoenen. Het scherm in de bar, dat normaal de video van de camping en omgeving toont, werd omgetoverd tot een angstaanjagend levend schilderij. Bovendien projecteerden we op de winkelruit een spookachtige show met geluid, die vanaf buiten te horen en te zien was. Het werd een griezelig gezellige avond met lovende reacties. Volgend jaar zijn we vastbesloten om nog wat groter uit te pakken, want deze thema-avond smaakte naar meer.

De val van het blad

Tot op heden is er nog maar weinig sneeuw gevallen en de voorspellingen voor de komende twee weken halen zelfs nog 14 graden. Toen we hier echter begin januari aankwamen, lag er een goed pak sneeuw en vroor het vaker wel dan niet. Daar wilden we natuurlijk op anticiperen, om te voorkomen dat we door de vrieskou overvallen zouden worden. Als onze kampeerders op pad waren, gingen wij het terrein daarom te lijf. De kettingzaag, heggenschaar, bladblazer en verticuteermachine werden maximaal benut. Die laatste was zelfs niet tegen ons geweld bestand en heeft ons in de steek gelaten.

Er ging ruim een meter van alle hagen af en de bomen werden rigoureus teruggesnoeid. We kochten een hakselaar en konden zo veel van ons gesnoeide hout mooi hergebruiken als bodembedekking. Het water lieten we uit de Mobil Homes en de leidingen bliezen we door, zodat niet weer alles kapot kan vriezen. We reden eindeloos naar de stort in Marcenat om groenafval weg te brengen, op één dag zelfs 13 keer! Het was een enorme klus, maar we waren ruim op tijd winterklaar.

Energiecrisis

Met het winterseizoen in aantocht waren we begin november ook genoodzaakt de kachel weer aan te steken. We lieten 1000 liter fioul leveren en binnen no-time hadden we de oude mazoutkachel weer ontstoken. Ongeveer even snel begaf het bakbeest het ook weer. Dagenlang probeerden we de leidingen te ontstoppen, sloopten we onderdelen uit elkaar en maakten we de boel schoon. Het mocht niet baten, meer dan een beetje rook kregen we er niet uit. We belden een onderhoudsmonteur en maakten een afspraak, maar – zoals wel vaker hier – kwam er natuurlijk niemand opdagen en werden we nooit meer teruggebeld.

Ondertussen nam de frustratie de overhand en met meer geluk dan wijsheid kreeg Jelle de kachel terug in bedrijf. Fingers crossed, maar tot op de dag van vandaag doet hij het nog. In dezelfde periode kregen we van energiemaatschappij EDF doodleuk een brief; ons tarief per kWh zou per 1 januari met 200% stijgen. Met het relatief hoge verbruik dat ons bedrijf met zich meebrengt, is dat simpelweg niet op te brengen. Met veel verdriet kwamen we tot de conclusie dat het hiermee wel eens ‘einde oefening’ kon zijn. Urenlang hebben we gebeld, met EDF zelf, met onafhankelijke adviseurs en een handvol charlatans. Toen bleek dat EDF ons als kleine onderneming verplicht een gereglementeerd tarief aan moet bieden. Dat doen ze echter alleen als je er zelf om vraagt… Wederom wat uurtjes in de wacht en meerdere gesprekken verder wisten we de schade te beperken tot een verhoging van 12%. Ons avontuur zit er voorlopig dus nog niet op…

Nieuwe website

Nadat we het terrein winterklaar hadden gemaakt, spendeerde Dennis zijn tijd achter de computer. Onze website met reserveringssysteem bood niet de flexibiliteit die we wilden en had wat haken en ogen voor ons aan de achterkant. We selecteerden en kochten een nieuw thema voor onze WordPress omgeving en bouwden de hele site opnieuw op. Daarmee zijn ook onze digitale voorzieningen helemaal klaar voor het aankomende seizoen.

Vrije tijd

Een van de dingen die ons aansprak aan het idee van een camping runnen is de seizoenswerking. In aanloop naar ons eerste hoogseizoen hebben we dag en nacht gebuffeld om alles op tijd voor elkaar te krijgen. Daarna volgde een pittige periode, waarin we ons een slag in de rondte hebben gewerkt om het iedereen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Bovendien hadden we doorlopend aankomsten en vertrekkende gasten, waarvoor je simpelweg aanwezig wilt zijn.

Inmiddels is het beduidend rustiger en hebben we eindelijk wat tijd om te genieten van ons eerste laagseizoen. Af en toe verblijft er nog iemand in de chalets en we hebben zo nu en dan mensen met de camper op het terrein. Terwijl we geopend en van dienst blijven voor hen en de mensen die in het dorp overwinteren, plukken we ook dankbaar de vruchten van de vrijheid die ons nieuwe bestaan ons in dat laagseizoen biedt.

Zo trekken we er regelmatig op uit om op zoek te gaan naar voor ons nog onbekende watervallen en maken we hikes en wandelingen in de adembenemend mooie omgeving. Er is tijd om op visite te gaan bij mensen die we hier hebben leren kennen en die ons al maanden geleden hebben uitgenodigd. Ook kunnen we zelf af en toe eens lekker uit eten en op stap met onze Engelse vrienden Chris & Michelle. Hun voorliefde voor gezelschapsspellen heeft ons inmiddels diverse nieuwe favorieten opgeleverd. Ken je bijvoorbeeld “The sock game” of het knotsgekke “Hotdog & Chicken” al? Regelrechte aanraders voor wie last-minute nog iets leuks onder de boom wil leggen 😉

Het verlossende telefoontje

Naarmate we verder in het naseizoen kwamen, werden we steeds nieuwsgieriger naar onze uitzending van Ik Vertrek. De televisieploeg had ons enkele keren gecontacteerd om hun informatie te verifiëren om ons vervolgens te laten weten dat de aflevering helemaal klaar is. Op een dag zagen we onze namen in een nieuwbericht op de website verschijnen, maar een datum bleef nog uit. Dagelijks verversten we de pagina en hoopten we op nieuws. Twee weken later reden we naar Clèrmont Ferrand om onze periodieke voorraad voor de winkel en bar in te kopen, toen de redacteur belde. Onze uitzenddatum was bekend! We regelden een zaal in Nederland om te kijken met vrienden en familie, blokkeerden reserveringen en zorgden voor oppas voor de hond en kat. Inmiddels is de datum verschoven en hebben we alles weer om moeten gooien. We hebben echter goede hoop dat onze aflevering definitief zal worden uitgezonden op 16 februari om 21:30 op NPO1.

Zalige Kerst & een gelukkig nieuwjaar

Rondom de feestdagen ontvangen we enkele gasten in de chalets en op de camping, waarna ook de eerste boekingen voor het nieuwe jaar op gang beginnen te komen. Ondertussen maken we gebruik van de rustigere periode om ons eigen woonhuis wat verder op te knappen, de omgeving verder te verkennen en de batterijen op te laden voor een volgend seizoen. Via deze weg willen we iedereen enorm bedanken; voor het het vieren van onze successen, jullie medeleven, de interesse, massale opkomst, het goedbedoeld advies en het incidentele hart onder de riem als we het nodig hadden. Na 50 weken kunnen we stellen dat we onze droom hebben verwezenlijkt en dat hadden we zonder jullie niet kunnen doen. Ons avontuur is een feit en we hebben nog een heleboel plannen voor de toekomst. We wensen jullie voor nu allemaal hele fijne feestdagen en een fantastisch nieuwjaar, waarin we jullie opnieuw hopen te mogen ontmoeten!

À bientôt, veel liefs.

• Dennis & Jelle